Ég mun halda áfram að tala um þær breytinga tillögur sem mér finnast vera mjög illa unnar og ígrundaðar.
Að venju verða breytingatillögur nefndarinnar rauðletraðar, en mínar athugasemdir verða breiðletraðar.Ég set þetta nákvæmlega inn eins og það er.
Byrja á 7. 2.
Fuglavinna
Dómari metur hvenær hundur er á standi. Standurinn skal vera sjálfstæður, hundinn má t.d. ekki flauta á stand.
Eins og ég minntist á í fyrri pistlum mínum þá kemur rosalega oft fyrir eftirfarandi
í reglunum, dómari þetta, dómari má, dómari skal, dómari getur og svo fr.
Að dómari eigi að meta hvort minn hundur eða þinn er á standi er algjörlega út úr
korti. Hundar geta haft mjög misjafnan stíl á standi, til eru hundar sem jafnvel
dilla rófu þegar þeir eru á standi.
Að sálfsögðu á eigandi/leiðandi hunds að meta hvort hans eigin hundur er á standi,
ef einhver þekkir hundinn þá er það eigandi/leiðandi.
Þarna hefði ég persónulega viljað sjá eftirfarandi, dómari getur tilkynnt stand.
Stundum er það nefnilega þannig að dómari er oft staðsettur þannig að hann sjái
til hundsins en ekki leiðandi, og að sjálfsögðu öfugt.
En höldum áfram með þennan lið.
7.4. Opinn flokkur, OF
Í OF skal hundurinn heiðra stand ef aðstæður leyfa. Heiðrun á standi með skipun er
viðurkennd, en frjáls heiðrun er kostur. Neiti hundur að heiðra stand og stelur eða truflar stand, telst það stór galli. Slíkur hundur skal ljúka prófi með 0 einkunn OF.
Hund sem þarf að þvinga til að reisa fugl, skal dæma
strangt. Hundur sem alls ekki vill reisa fugl fær 0 einkunn.
Að gefa hundi 0 einkunn fyrir að reisa ekki fugl er mjög hæpið að mínu mati og
mikil mismunun. Hundar sem taka stand og sjá ekki fuglinn reisa nánast undantekningalaust, fara viljugir fram.
En oft er það ekki hundurinn sjálfur sem reisir fuglinn heldur eigandi/leiðandi.
Rjúpan er oft kúrandi bak við stein, þúfu eða misfellu í landinu. Hún sér ekki
hundinn, hún sér bara leiðanda hans koma að sér (sem er að fylgja hundinum í
reisningunni) og flýgur upp.
Við höfum oft séð hunda á standi sem fara viljugir af stað í reisningu, svo allt í einu poppar rjúpan upp á þúfu og þá neglir hundurinn niður um leið og hann sér rjúpuna. Það er eðlilegt að hundar séu tregir þegar þeir sjá fuglinn, þeir eru ræktaðir til að finna fugl, taka stand og halda standi, ekki fæla fuglinn upp, það er eitt af því sem hundinum er
kennt, það er ekki eðlislægt!
Ef þetta dæmi kæmi upp í veiðiprófi (sem oft hefur gerst) þá er hundi hent út með 0
einkunn.
Hundurinn kannski búin að standa sig 100% leita landið vel, finna fugl fyrir eiganda sinn og koma honum í skotfæri, en fá svo 0 einkunn af því að hann var svo óheppinn að sjá
rjúpuna.
Svo er annar hundur sem er að hlaupa í 3 einkunn og tekur stand og reisir, sá hundur er útskrifaður með 3 einkunn en margfalt betri hundur getur fengið 0 bara fyrir að eitt að reisa ekki!
Hvaða veiðimaður myndi gefa hundinum sínum 0 á veiðidegi þegar hundurinn var búinn að finna einu rjúpuna þann daginn sem endaði að lokum í poka veiðimannsins þrátt fyrir að hundurinn hefði ekki reist fuglinn, ekki ég.
Ég spyr einnig, hvað þýðir að þvinga hund til að reisa? Ok, hundur neitar að reisa
og ég gríp til þvingunar aðgerðar, en hvað er það, hvað má ég ganga langt í þeim
efnum. Má ég taka hundinn og kasta honum í átt að rjúpunni, má ég sparka í hann og segja honum að fara áfram, hvað er þvingun í reisningu? Ég veit ekki hvað þvingun í reisningu er þrátt fyrir að hafa tekið þátt í það minnsta 50 veiðiprófum og vera í það minnsta meðallagi greindur!
Ég þykist líka þekkja reglurnar vel.
Það er hreinlega ekkert sagt um það atrði.
(Tek fram að ég sparka ekki í hunda, hef þó séð menn gera það oftar en einu sinni í
veiðiprófi)
Oft bera menn fyrir sig að breytingar á veiðiprófsreglum séu gerðar til að færa þær nær íslenskum aðstæðum á veiðum.
Þá skulum við hafa eitt í huga varðandi reisninguna. Reisning er til komin
vegna þess að veiðimaður sér ekki bráðina, með öðrum orðum, fuglinn verður að
fara í loftið til að veiðimaður sjái hann og geti komið á hann skoti.
Mjög víða erlendis er fuglinn falinn í gróðri og hríslum,
tala nú ekki um þegar veitt er í skógi, þá sést ekki fuglinn fyrr enn hann tekur
flugið. En eins og áður sagði og það vita allir sem stundað hafa þjálfun á
fuglahundum að þeir reisa mun viljugri þegar þeir sjá ekki rúpuna.
(Tek sérstaklega fram að mínir hundar hafa alltaf reist við skipun, skiptir þá ekki máli hvort þeir sjái fuglinn eða ekki, þannig þetta er ekki hagsmunamál mitt)
Auðvitað eru til hundar sem algjörlega neita að reisa, en að dæma þá niður í 0 einkunn
bara fyrir það eitt finnst mér vera mjög hæpið.
Og svo ég tali bara íslensku þá fullyrði ég að fæstir fuglahudamenn láta hunda sína
reisa fuglinn á veiðum, þeir reisa hann flestir sjálfir sem vilja skjóta á flugi. Ef við tökum fyrir hvernig menn láta reisa á veiðiprófum þá er það eftirfarandi.
Leiðandi kemur upp að hundinum, beygir sig gjarnan aðeins
í baki, klappar á lærið á sér og segir, jahhhhh, jahhhhhh,
jahhhhhh og hleypur svo boginn í baki (gjarnan hökktandi og í rykkjum þar sem
hundurinn er alltaf að stoppa) fram með hundinum. Ef menn myndu haga sér svona á
veiðum þá er nokkuð ljóst að nánast hver einasta rjúpa myndi fljúga ósærð á braut.
Það var mjög gott dæmi um þetta á youtube sem sýndi íslenskan veiðmann sem þekktur er í fuglahunda geiranum (við skulum kalla hann Dúdda) á veiðum með fuglahundi, þar slapp hver rjúpan á fætur annari eftir æfingar Dúdda, ég og fleiri sem sáum þetta myndband fannst ótrúlegt að Dúddi slyppi óskaddaður frá þeim veiðitúr! Því miður er búið að fjarlægja þetta myndband af vefnum og ég get ekki komið með link á það, en það hefði svo sannarlega getað sýnt og rökstutt það sem ég meina?
Hinsvegar ef reisning er framkvæmd rétt eins og hún er hugsuð þá er það eftirfarandi.
Leiðandi kemur upp að hundinum þar sem hann er í standi. Leiðandi kemur sér fyrir í þægilegri skotstöðu og gerir sig kláran. Hann gefur eina skipun og hundurinn þeysist fram og rekur fuglinn í loftið. Leiðandi hleypur ekki fram með hundinum í reisningu heldur bíður þar til fuglinn tekur flugið og skýtur hann eins og um leirdúfu væri að
ræða. Já gott fólk, eigum við þá ekki að fara alla leið og dæma reisningu í
prófum eins og hún er hugsuð upphaflega, ég er hræddur um að það myndi bætast
við 0 einkunnar hundana þá!
Þetta er orðið miklu lengra en ég ætlaði mér, ég verð að halda áfram með þennan lið í næsta bloggi, og trúið mér, það verður ótrúleg lesning.
Mín skoðun eftir að hafa farið yfir þessar breytingar tillögur er sú að þeir sem nefndina skipuðu vanti hreinlega meiri þekkingu á viðfangsefninu en þeir hafa yfir að ráða, því
miður!
En að lokum langar mig að hvetja ykkur til að lesa eftirfarandi, en það er fyrsti
liður í veiðiprófsreglunum sem heitir markmið.
Takið sérstaklega eftir fyrsta lið í markmiðum veiðiprófa, hann segir eiginlega allt það sem segja þarf.
Að kanna og skrá hæfileika hundsins til veiða!
1.
Markmið
Aðalmarkmið með veiðihundaprófi fyrir standandi
fuglahunda er:
að kanna og skrá hæfileika hundsins til veiða.
að auðvelda ræktunarvinnu.
að efla veiðimenningu og virðingu fyrir fuglaveiðum.
að efla og bæta veiðihundaþjálfun.
Prófin
skulu vera sem líkust raunverulegum veiðum þar sem sportlegar hefðir eru í fyrirrúmi.