tala um, ég ætla þó að láta það
bíða. Í dag ætla ég að helga drottningunni henni Zeldu minni
bloggið.
Það er ótrúlegt að á morgun eru liðin 12 ár frá fæðingu hennar,
12 ár sem hafa verð allt of fljót að líða þegar litið er yfir farinn
veg.
Ég var búinn að bíða í tvö ár eftir henni þegar hún loksins kom.
Tveimur árum áður hafði ég samband við ræktanda hennar, Ívar Erlendsson og
spurði hvort hann væri að koma með Vorsteh-got á næstunni og bað hann um að
setja mig á lista, mig langaði í hvolp frá honum.
Það gekk hinsvegar ekki alveg þrautalaust. Mamma Zeldu, Fame
byrjaði á því að vera gerfiólétt, næst klikkaði eitthvað í pörun ef ég man rétt
og svo missti hún einu sinni.
En alltaf beið ég, ég ætlaði að fá Vorsteh, það kom ekkert annað
til greina.
Það var svo einn morgun að ég fékk símtal frá vini mínum sem
sagði mér að það Fame væri búin að gjóta þremur hvolpum.
Ég man að ég var skít hræddur um að fá ekki hvolp, aðeins þrír
fæddir lifandi (einn dó) og ég vissi það var langur listi eftir
hvolpum.
Og líka það að frétta þetta frá vini mínum en ekki Ívari sjálfum
gerði mig enn hræddari um að fá ekki hvolp.
Ég man hvað ég var stressaður þegar ég hringdi í Ívar og spurði
hvort Fame væri búin að gjóta, Ívar sagði já.
Svo ræddum við um að þeir hefðu
komið þrír lifandi, einn hefði dáið og svo fr. Ívar sagði aldrei að fyrra
braði að ég fengi hvolp hehehehe.
Það var svo að ég spurði með hálf titrandi röddu ,,,,,,,,,, fæ ég
hvolp? Ívar svaraði nákvæmlega eftirfarandi, já já þú færð
hvolp.
Það voru ótrúlegar tilfinningar sem færðust yfir mig við þetta
svar, ég var alveg í skýjunum. Svo koma að því að fara að skoða.
Ég var nr. 2 í röðinni að velja, það var einn karlhundur og tvær
tíkur. Sem betur fer var ég nr.2 að velja því ef ég hefði verið nr.1 þá hefði ég
valið karlhundinn en hann var frátekinn.
Þá þurfti ég að velja á milli tíkanna. Zelda heillaði mig strax,
ég kom tvisvar eða þrisvar að skoða og ég veit ekki hvort það var tilviljun en
alltaf þegar ég kom og hvolparnir sváfu þá var Zelda alltaf ein en Gæfu Diljá og
Gæfu Breki kúrðu saman.
Já það var strax eitthvað við Zeldu í
hvolpakassanum.
Zelda heitir Gæfu Dögg í ættbók. Við ákváðum þó að
kalla hana Zeldu, en það voru strákarnir mínir tveir, Gunnar Páll og
Ársæll Páll
sem völdu nafnið.
Þeir sóttu nú nafngiftina ekki langt, þeir nefndu hana
eftir tölvuleik sem þeir voru að spila mikið á þessum tíma, já
Zelda skildi hún
kölluð.
Nú 12 árum seinna eru þessir drengir orðnir fullorðnir menn, já
alveg ótrúlegt hvað tíminn líður.
Auðvitað er ekki tímabært að skrifa minningargrein um Zeldu, en
það verður ekki hjá því komist að hugsa um að stutt sé í að hún fari sína hinstu
ferð.
Zelda hefur þó öll þessi ár verið ótrúlega heilsuhraust, hún
hefur aldrei þurft að fara til dýralæknis vegna veikinda eða
slysa.
Zelda er eini hundurinn sem enn er á lífi undan fyrsta
Vorsteh-parinu sem flutt var til landsins. Mamma Zeldu gaut þrisvar sinnum, held
að ég fari rétt með að hún hafi átt 11-10 og 3 hvolpa þannig að Zelda átti 23
systkini sem öll eru farin á aðrar veiðilendur.
Já hugsið ykkur, saga Vorsteh-hunda á Íslandi er ekki lengri en
það að enn er á lífi hundur úr fyrstu ræktun.
Já við
getum þakkað Ívari Erlendssyni fyrir að hafa kynnt okkur fyrir þessari mögnuðu
hundategund, það var hans vegna sem fólk sá í fyrsta skipti á Íslandi alvöru
veiðihunda sem virkuðu. Þess má geta að elsti bróði Zeldu, Gæfu Axel var fyrsti
hundur hér á landi til að fá 1. einkunn á veiðiprófi.
Af tilefni afmælis Zeldu býður hún öllum velunnurum sínum í
afmælisveislu að heimili sínu Perlukórs 3-D Kópavogi milli kl
14:00-17:00
Zelda tekur það sérstaklega fram að gjafir eru ekki
afþakkaðar