Zelda fæddist 01/05/1999 og því orðin tæplega 12 ára gömul þegar þetta er skrifað. Hún kemur úr síðasta goti fyrstu ræktunar Vorsteh-hunda á Íslandi. Okkur vitandi er Zelda eini eftirlifandi hundurinn úr fyrstu ræktun hérlendis.
Ræktunarnafn Zeldu er Gæfu Dögg, en hún hefur alltaf verið kölluð Zelda. Strákarnir hans Kjartans völdu það nafn á sínum tíma eftir vinsælum tölvuleik sem þeir spiluðu mikið í þá daga.
Zelda mun alltaf eiga mjög sérstakan stað í okkar hjarta, hún er okkar fyrsti Vorsteh-hundur og það er hennar vegna sem við eigum alltaf eftir að eiga Vorsteh-hund. Zelda hefur tekið þátt í mjög mörgum veiðiprófum og er með framúrskarandi einkunnarhlutfall. Miðað við okkar gögn þá fór Zelda í 23. veiðipróf og náði 16 sinnum einkunn. Það gerir árangur uppá 69.6% sem verður varla betra.
Þó ber að geta þess að prófin gætu verið fleiri en upplýsingar vantar, en þetta eru samt það mörg próf að meðaltal er marktækt.
Zelda náði einu sinni 1. einkunn í veiðiprófi en oftast náði hún 2. einkunn sem útleggst sem mjög góður veiðihundur.
Zelda var margoft valin besti hundur veiðiprófs sem segir allt um þessa frábæru veiðitík. Það eru örugglega nokkrir hundar sem veitt hefur verið meira undan á Íslandi en Zeldu, en þeir eru ekki margir.
Veiðiskilningur hennar hefur verið með ólíkindum frá upphafi. Þegar hún mætti á sínar fyrstu æfingar uppá heiði með reyndari mönnum þá klóruðu þeir sér bara í hausnum. Þegar Kjartan var að fá álit og ráð þeirra sem lengra voru komnir sögðu þeir bara, haltu bara áfram á sömu braut, þetta er fínt hjá þér.
Þegar árin liðu viðurkenndu sumir þessara manna að þeir hefðu aldrei séð annað eins og héldu að Kjartan væri svona afburða góður þjálfari. Málið var hinsvegar ef hægt er að tala um greind hunda þá var Zelda afburðagreind, hún vissi bara til hvers var ætlast frá upphafi. Við höfum átt fimm Vorsteh-hunda sem allir eru auðveldir í þjálfun, en Zelda var samt auðveldust þeirra allra. Zelda vissi bara til hvers var ætlast og tæklaði sín móment frá upphafi í fullkominni samvinnu við leiðanda.
Zelda verður seint talin hraðasti hundurinn, en eins og tölurnar sýna þá er hún gríðarlega góður og öruggur veiðihundur sem klikkar ekki á fugli fái hún séns.
Zelda var frábær alhliðaveiðihundur, hún klikkaði aldrei í sóknarvinnu, hvort heldur er í vatni, sjó eða landi.
Það má eiginlegar segja að hún hafi verið fullkomin sækihundur í gegnum tíðina. Hún hefur verið það góð að við hjónin höfum ekki verið að leggja mikla áherslu á sækivinnu hinna hundanna. Þá erum við að tala um gæsa og andaveiði, það hefur verið hennar deild.
Zelda er að verða 12 ára gömul og er því að sjálfsögðu farin að lýjast, en við veiddum rjúpur undan henni síðasta haust, en hún fékk að sjálfsögðu bestu veðurdagana og stystu dagana.
Zelda er einnig búin að fara á nokkuð margar sýningar. Þar fékk hún alltaf góða dóma og er meðal annars með 2. Íslensk meistarastig og eitt alþjóðlegt meistarastig.
Hún hefði hugsanlega náð þriðja meistarastiginu til að uppfylla meistaranafnbót en við hættum hinsvegar að sýna hana fyrir mörgum árum.
Myndirnar af Zeldu tala sínu máli og einnig myndböndin sem sýna hefðbundin veiðimóment með henni.
Við ræktuðum einu sinni undan Zeldu. Hún átti fjóra hvolpa, allt rakka. Þeir heita Zeldu Óðinn, Zeldu Karri, Zeldu Bassi og Zeldu Nói.
Zeldu Óðinn mætti oftast í veiðipróf og var hann kominn með 16 stig til veiðimeistara eftir aðeins 6-7 veiðipróf.
Það var gaman að því einu sinni í keppnisflokk þegar þeir feðgar Rugdelias Teitur og Zeldu Óðinn voru í 1. og 2. sæti.
Minning um Zeldu
F.01/05/1999 D. 08/09/2011
Dagurinn sem ekki var hægt að flýja rann upp í dag, dagurinn sem okkur var búið að kvíða fyrir í all nokkurn tíma, dagurinn sem drottningin hún Zelda okkar kvaddi.
Dagurinn sem var ekki til þegar við fengum hana fyrst, hann var svo fjarlægur að það tók sig ekki að hugsa um hann.
Það var sár stundin hjá dýralækninum í dag þegar hún var svæfð svefninum langa. Við höfðum talað við Vigdísi hjá Helgu Finns og beðið um að þetta yrði gert út í bíl. Hennar þáttur var stór, hún var mjög nærgætinn og sagði okkur að hún myndi byrja á því að svæfa hana eins og hún væri að fara í aðgerð. Hún gaf Zeldu ríflegan skammt og fór svo inn á stofu en við hjónin vorum hjá Zeldu þegar hún var að sofna.
Zelda sofnaði svo í fanginu hjá mömmu sinni og við klöppuðum henni og knúsuðum. Um korteri síðar kom Vigdís út og gaf henni seinni sprautuna, Zelda varð aldrei vör við neitt.
En eftir stendur sorgin, það er ótrúlega erfitt að kveðja svo góðan vin og veiðifélaga til margra ára. Manni finnst það eitthvað svo óréttlátt að þurfa að ákveða örlög vinar síns sem hefur fylgt manni öll þessi ár í fölskvalausri vináttu.
Zelda var einstakur veiðihundur, hún var kannski ekki hraðasti hundurinn, en öruggari veiðihund var ekki hægt að hugsa sér, hún bætti upp hraðann á öllum öðrum sviðum.
Það segir kannski mest um öryggi hennar á veiðum að flest öll skiptin sem hún var besti hundur prófs þá var það við erfiðustu aðstæðurnar, kolvitlausum veðrum þegar hún var kannski sú eina sem nýtti sitt tækifæri.
Veiðiskilningur hennar var óskiljanlegur, ég þurfti aldrei að tala við hana á veiðum, hún vissi nákvæmlega til hvers var ætlast af henni eins og sjá má á myndböndum með henni.
Á þessum degi líkur ákveðinni byrjun Vorsteh-hunda á Íslandi en Zelda var síðasti hundurinn á lífi úr fyrstu ræktun Vorsteh-hunda hér á landi.
Zelda hefði orðið 12 og hálfs árs 1 okt næstkomandi. Zelda þurfti aldrei að fara til dýralæknis vegna veikinda eða krankleika alla sína æfi, það segir allt um hennar heilsu og hreysti.
En síðasta hálfa árið var farið að sjá að heilsunni hrakaði samt hratt, eðliega aldursins vegna, það flýr enginn aldurinn.
Við jörðuðum Zeldu á fallegum stað í Skálafelli þar sem við áttum ófáar stundirnar saman og hún getur horft yfir heiðina góðu sem hún er búin að hlaupa ófáa kílómetrana á í gegnum árin.
Hún fór þó ekki ein í gröfina heldur fylgdi besta vinkona hennar henni, ein rjúpa, flautan hennar, kveðja frá okkur og svo var hún grafin í peysu sem mamma hafði gefið henni fyrir mörgum árum. Svo var vafið utan um hana teppi.
Já söknuðurinn er mikill og hún á alltaf eftir að eiga risa herbergi í hjörtum okkar sem geymir allar góðu minningarnar með henni í gegnum árin, hún mun alltaf lifa í minningunni.