Iðan að sækja gæs.
Jæja þá er komið að fyrsta bloggi ársins 2012 sem orðið er löngu
tímabært.
Það er búið að vera mikið að gera og auðvitað verður að forgangsraða hlutunum. Ég hef fengið ótrúlega góð viðbrögð við bloggi mínu um tillögur að breyttum veiðiprófsreglum. Ég hef einnig fengið hringingar og fyrirspurnir hvenær ég ætli að halda áfram þar sem frá var horfið, fólk bíði spennt.
Það er alveg á hreinu að langmestur meirihluti þeirra sem láta málefni fuglahunda sig einhverju varða eru algjörlega á móti flestum þessara breytinga. Ég hef heyrt í mönnum sem vilja ekki vera sammála mér en geta ekki annað í þessu tilfelli, það sé of langt gengið að örfáir menn með
takmarkaða þekkingu á reglum um fuglahundapróf fái að afbaka reglur þar að lútandi.
Þetta er langt blogg, en það er rík ástæða fyrir því, málið er alvarlegt og ég er þekktur fyrir að koma með rökstuðning fyrir mínum skoðunum.
Ég mun halda áfram að tala um þær breytinga tillögur sem mér finnast vera mjög
illa unnar og ígrundaðar.
Að venju verða breytingatillögur nefndarinnar rauðletraðar, en mínar athugasemdir verða breiðletraðar.Ég set þetta nákvæmlega inn eins og það er.
Einnig nota ég blátt letur þar sem við á og lesendur geta klárlega séð hvaðan þær áherslur koma.
En höldum áfram þar sem frá var horfið í lið
7.4
( Eitt af neðangreindum atriðum verður að vera inni í reglunum, en nefndarmenn eru ekki sammála um hvert það atriði skal vera.)
Takið eftir, nefndarmenn eru ekki sammála!
A)
Til að fá 1. einkunn skal hundur sækja útlagðan fugl sem dómari eða aðstoðamaður
dómara hefur lagt út, í sem beinustu framhald af standi, reisningu og eftirleit.
Neiti hundur að sækja lýkur hann prófi eins fljótt sem auðið er með einkunn. ( þetta er það sem
er í gildi í dag)
Mitt álit og margra annara er að þarna skuli liður A fá að standa
óbreyttur.
Auðvitað á hundur að fá einkunn þó hann sæki ekki útlagða bráð.
Ef dómari fer fram á að hundur sæki útlagða bráð eftir stand og reisningu
þá er hundurinn klárlega að vinna í 1. einkunn ef dómari fer eftir reglum. Ef
hundur neitar að sækja eða ágallar eru á sóknarvinnu á að útskrifa hundinn
strax með 2. einkunn, annað er ekki verjandi.
En höldum áfram, núna er komið að ótrúlegum tillögum
nefndarinnar og þætti mér gaman að vita hvaða nefndarmenn komu með eftirfarandi
tillögu í málið (lið B). Það er á hreinu að þeir aðilar hafa öræfa lítið vit á viðfangsefninu.
B)
Til að fá einkunn skal hundur sækja útlagðan fugl sem dómari eða aðstoðamaður dómara
hefur lagt út í sem beinustu framhaldi af standi, reisningu(í 1. einkunn) og
eftirleit. Neiti hundur að sækja lýkur hann prófi með 0 einkunn.
Áður en ég kem með mína skoðun á þessum lið vil ég minna ykkur á
eitt af aðalmarkmiðum fuglahundaprófa en það er eftirfarandi.
„að kanna og skrá hæfileika hundsins til veiða.“
Takið eftir, til veiða, ekki hæfileika í sækivinnu!
Að gefa hundi 0 einkunn fyrir að neita að sækja útlagða bráð er algjörlega út úr
korti!
Sóknarvinna hjá fuglahundi er ekki eðlislægur eiginleiki, það er kennt.
Auðvitað er það misjafnt eftir tegundum oftast nær, en að láta hund
líða fyrir lélega þjálfun í sækivinnu er algjörlega óréttlætanlegt. Ég vil
minna á að ekki eru nema 2-3 ár síðan að Vorsteh-deild hélt alhliða
veiðipróf þar sem prófstjóri vildi hafa þann möguleika inni að gefa hundi
heiðurspremíu ef dómara (Bergþóri Antonssyni) þætti hundur standa sig afburða vel.
Þessu var mótmælt harðlega af Ferdinand Hansen dómara og
var hans aðal rökstuðningur sá að sækivinna væri ekki eðlislæg hjá fuglahundum.
Ég spyr, hvað hefur breyst síðan þá?
Tökum dæmi.
Hundur er sannarlega að vinna í eðlislægri fyrstu einkunn, hann tekur stand og
reisir, hann er rólegur við uppflug og skot en neitar að sækja í framhaldi.
Hann er útskrifaður með 0 einkunn.
Annar hundur er að vinna í annari eða þriðju einkunn. Gefum okkur að það vanti aðeins upp á hraða og hann sé heldur háður leiðanda og þess vegna búinn að fyrirgera 1. einkunn.
Þessi hundur tekur loks stand og fær viðurkennt veiðimóment en er ekki látinn sækja þar sem hann var ekki að vinna í fyrstu einkunn.
Þessi hundur fær samt aðra einkunn á meðan kannski mun betri veiðihundur fær 0 einkunn þar sem hann neitaði að sækja, en það reyndi aldrei á hundinn sem fékk aðra einkunn hvort hann myndi sækja eða ekki.
Þarna er klárlega verið að mismuna hundum hvað möguleika á einkunn varðar.
Þetta eina dæmi ætti að vera nægilegt til að liður B verði algjörlega hundsaður og trúi ég því ekki að óreyndu að þetta hljóti samþykki deildanna?
Það er hægt að kenna nánast öllum hundum að sækja og skila í hendi. Það er undir færni
þjálfarans komið hvernig til tekst, ekki hundinum.
Fái þessi liður framgöngu þá er alveg ljóst að byrja þarf hvert veiðipróf á því að ath
hvort hundar sæki útlagða bráð, ef ekki þá er hægt að henda þeim út strax
og ekki eyða óþarfa og dýrmætum tíma frá þeim hundum sem sannarlega sækja!
Tek það sérstaklega fram að þetta er ekki hagsmuna mál fyrir mig, mínir hundar hafa alltaf sótt án undantekninga í prófi hafi verið farið fram á það. Ég er engöngu að tala um kommon sens í þessu máli.
Þá er komið að lið C varðandi þetta mál sem er eftirfarandi.
C) Til að fá 1. einkunn skal leiðandi hunds framvísa
sækivottarði, sé sækivottorð ekki til staðar lýkur hundur prófi með einkunn eins
fljótt og auðið er. Til að fá sækivottorð þarf hundur að uppfylla eitthvert
að neðangreindum skilyrðum. ( þetta er eins og í Noregi )
1. Hafa staðist sérstakt próf fyrir sækivottorð sem haldið er
vor og haust í samráði við deildir í tegundarhópi 7. ( það vantar reglur fyrir þetta próf)
2. Hafa staðist
Alhliðapróf fengið viðurkenda sækivinnu á veiðiprófi fyrir tegundarhóp 7.
3. Hafa fengið 7 stig eða meira í leita - sækja á sækiprófi
fyrir tegundarhóp 7.
Með sókn er átt við að
hundurinn finni og afhendi leiðanda sínum
fuglinn óskemmdan samkvæmt skipun.
Dómari getur krafist að leiðandi aðstoði
hundinn við sókn.
Öll ákveðin og rétt útfærð sókn er jákvæð. Galla í sókn
skal dæma strangt
Áður en lengra er haldið langar mig að stoppa við eftirfarandi. Dómari getur krafist (enn eitt dæmið um dómari getur, dómari má og svo fr.) að leiðandi aðstoði hundinn við sókn, hvað er eiginlega átt við með þessu?
Á leiðandi jafnvel að ganga alla leið og sækja sjálfur fuglinn, á leiðandi að ganga með
hundinum að bráðinni? Þetta er enn eitt dæmið um óskýrar reglur, hvað er
átt við með að leiðandi aðstoði hundinn við sókn?
Hvað má ganga langt í þessari aðstoð við hundinn. Sé fyrir mér í alhliðaprófi að hundur syndi við hlið eiganda síns sem hvetur hann áfram að bráðinni, já það verður að hafa gaman að þessu líka.
Ég spyr einnig, hvað á nefndin við þegar hún segir að hundur skuli hafa staðist alhliðapróf fyrir tegundarhóp 7?
Hvað er að standast, er það 1-2 eða 3 einkunn? Í dag er ekki til einkunn í Alhliða veiðiprófi, það eru bara punktar sem hægt er að tengja við einkunn á heiðinni og þá fyrst hægt að tala um einkunn í Alhliða veiðiprófi!
Það hefur hinsvegar aldrei verið gert hingað til, þó það hafi verið reynt þá hefur stjórn HRFI því miður ekki haft nægilega þekkingu til að samþykkja þær einkunnir þrátt fyrir að
leitað hafi verið til HRFI með málið og það sé í reglum að hægt sé að tengja niðurstöður alhliðaprófs við próf á heiðinni!
Liður 3 er hinsvegar eitthvað sem hægt er að sætta sig við þar sem það er líkast því
sem gerist á sækivottorðs prófum í Noregi.
Það eru orðin nokkur ár síðan ég byrjaði persónulega að tala fyrir því að að við ættum að taka upp sömu reglur og Norðmenn varðandi sækivinnu, þar að segja, viðurkenna sækivottorð.
Ákveðnir aðilar hafa lagst gegn því með rökum eins og það sé frekar ódýrt að veifa einhverju vottorði til að losna við sækivinnuna í prófi. Einnig að þessi sækivottorð séu mun einfaldari en sókn í prófi og hennti því ákveðnum hundum betur en öðrum, það geti jú allir klæmst með hundinn sinn í gegnum svona sækipróf.
Þeir aðilar sem svo tala gera ekkert annað en að staðfesta eigin vanþekkingu á málinu. Hið sanna er nefilega að það er mun erfiðara og miklu meiri kröfur lagðar á hundana til að
ná sækivottorði í stað þess að sækja á heiðinni.
Ætla ég að rökstyðja það með eftirfarandi rökum.
Hundur sem látinn er sækja í prófi á heiðinni eftir fuglamóment er látinn bíða kyrr á meðan dómari gengur ca 15-20 metra frá hundinum með rjúpu í hendinni. Oft höfum við séð dómara æsa hundinn upp með rjúpunni með því að veifa henni framan í hann og
leyfa honum að lykta af fuglinum, svona til að æsa upp áhugann.
Hundurinn fylgist síðan spenntur með þegar dómarinn leggur rjúpuna frá sér eða
lætur hana detta úr hendi sér stutt frá hundinum.
Dómar gefur síðan leiðanda leyfi til að láta hundinn sækja útlagða bráð, sem oftast gengur eins og í sögu.
Þetta er ekki mikið mál fyrir þokkalega vel þjálfaðan hund.
Við hjónin vorum fyrir nokkrum árum í Noregi þar sem okkur var boðið á 3 daga
Vorsteh-hátið. Þar fylgdumst við meðal annars með alhliða veiðiprófi og svo
prófi sem hægt var að fá sækivottorð sem gilti í að mig minnir 2 ár, það þurfti
að endurnýja það á tveggja ára fresti.
Gréta var fenginn sem aðstoðarmaður dómara í þessu prófi en það fór fram
eftirfarandi.
Prófið fór fram í þéttum skógi. Tvær rjúpur voru lagðar út með ca 30-50 metra milli bili. Hvorki leiðandi hunds né hundurinn vissi í hvaða átt rjúpurnar voru lagðar. Þátttakendur biðu í röðum þar sem þeir sáu ekki til.
Dómari fór yfir það með Grétu að þegar hundar væru búnir að skila rjúpunum þá ætti
hún að fara með þær og leggja þær á nákvæmlega sömu staði og í upphafi,
svona til að rugla ekki hundana með lykt á mörgum stöðum.
Dómari kallaði svo leiðanda til einn af öðrum, hann setti þetta í skemmtilegan búning, sagði við leiðanda að hann hefði verið á veiðum og skotið tvær rjúpur, hann væri búinn að leita og leita en fyndi þær ekki og spurði hvort það væri möguleiki að hann myndi hjálpa sér og biðja hundinn sinn að leita.
Dómari sagði leiðanda í hvaða átt hann hefði skotið rjúpurnar og leiðandi sendi hundinn af stað. Ef allt gekk upp
þá kom hundurinn með fyrri rjúpuna og skilaði í hendi og var sendur aftur af
stað til að finna þá seinni.
Ef allt gekk upp þá fékk viðkomandi leiðandi sækivottorð á hundinn sinn sem gilti eins og
áður sagði ef minni mitt er rétt í tvö ár.
Það er alveg klárt að þetta próf er margfalt erfiðara en sú sækivinna sem krafist er upp á heiði í prófum hjá fuglahundum.
Hundur sem hefur sækivottorð í Noregi er viðurkenndur sem góður sækihundur og það myndi engum detta til hugar að rengja það sem til þekkja.
En hvað græðum við á þessum sæki vottorðum?
Í fyrsta lagi þá græðum við tíma í veiðiprófum sem fer annars í sækivinnuna hjá hundinum, en það getur verið drjúgur tími sem í hana fer.
Ég sé fyrir mér að deildirnar standi að þessum prófum með reglulegu millibili.
Þátttöku kostnaður myndi renna annað hvort beint til deildanna eða HRFI,
það vantar jú alltaf aur í kaffisjóðinn hjá deildunum.
Við græðum nýtt veiðipróf sem bæði er áhorfenda vænt og spennandi, og síðast en ekki síst græðum við að ekki er hægt að rengja hundinn um að vera góður sækir. Við sem eitthvað höfum tekið þátt í veiðiprófum höfum horft upp á ótrúlega lélega sækivinnu
á heiðinni sem tekin er gild til fyrstu einkunnar, þar virðist reyndar
skipta meira máli hver á hundinn, það sem einn kemst upp með kemst ekki
annar upp með, en þannig hefur það alltaf verið.
Það vantar engar reglur um svona próf, þær eru til í Noregi, ekkert annað að gera en þýða þær yfir á Íslensku, samþykkja þær og byrja að nota þær.
Annað varðandi lið C er ef hann verður samþykktur þá er ekki í boði að sækja útlagða
bráð í prófi, þá verða leiðendur að hafa sækivottorð eða annað sem kveðið er á
um í þeim lið, það er ekki möguleiki samkvæmt þeim lið að sækja í veiðiprófi eftir móment.
Ég gef mér að hin svokallaða veiðiprófanefnd hafi ekki áttað sig á því, en þar komum við aftur að illa unnum reglubreytingum.
Að sjálfsögðu á það að vera inni að hundur fái séns á að sækja í prófi, ekki
spurning. Reglur eru settar til að fara eftir, reglur eru settar svo ekki
sé hægt að túlka ákveðin atriði og teygja í allar áttir, það hefur þessari
nefnd mistekist. Ef eitthvað er þá hefur hún aukið á óvissu og gefið færi á allskonar túlkunum á reglunum í mörgum málum, það er eitthvað sem við viljum vera laus við.
Mín skoðun er sú að liður A
eigi að halda sér og liður C á að koma inn með lítilsháttar breytingum.
Jæja tímabært að hætta í bili, ég vona að geta haldið áfram með þetta fljótlega. Ég þakka aftur fyrir þau viðbrögð sem ég hef fengið við mínum skrifum. Ég tek þó eftir einu í samskiptum mínum við aðila tengda málinu að ég má ekkert hafa eftir þeim, af hverju skildi það vera????
Já nákvæmlega!
tímabært.
Það er búið að vera mikið að gera og auðvitað verður að forgangsraða hlutunum. Ég hef fengið ótrúlega góð viðbrögð við bloggi mínu um tillögur að breyttum veiðiprófsreglum. Ég hef einnig fengið hringingar og fyrirspurnir hvenær ég ætli að halda áfram þar sem frá var horfið, fólk bíði spennt.
Það er alveg á hreinu að langmestur meirihluti þeirra sem láta málefni fuglahunda sig einhverju varða eru algjörlega á móti flestum þessara breytinga. Ég hef heyrt í mönnum sem vilja ekki vera sammála mér en geta ekki annað í þessu tilfelli, það sé of langt gengið að örfáir menn með
takmarkaða þekkingu á reglum um fuglahundapróf fái að afbaka reglur þar að lútandi.
Þetta er langt blogg, en það er rík ástæða fyrir því, málið er alvarlegt og ég er þekktur fyrir að koma með rökstuðning fyrir mínum skoðunum.
Ég mun halda áfram að tala um þær breytinga tillögur sem mér finnast vera mjög
illa unnar og ígrundaðar.
Að venju verða breytingatillögur nefndarinnar rauðletraðar, en mínar athugasemdir verða breiðletraðar.Ég set þetta nákvæmlega inn eins og það er.
Einnig nota ég blátt letur þar sem við á og lesendur geta klárlega séð hvaðan þær áherslur koma.
En höldum áfram þar sem frá var horfið í lið
7.4
( Eitt af neðangreindum atriðum verður að vera inni í reglunum, en nefndarmenn eru ekki sammála um hvert það atriði skal vera.)
Takið eftir, nefndarmenn eru ekki sammála!
A)
Til að fá 1. einkunn skal hundur sækja útlagðan fugl sem dómari eða aðstoðamaður
dómara hefur lagt út, í sem beinustu framhald af standi, reisningu og eftirleit.
Neiti hundur að sækja lýkur hann prófi eins fljótt sem auðið er með einkunn. ( þetta er það sem
er í gildi í dag)
Mitt álit og margra annara er að þarna skuli liður A fá að standa
óbreyttur.
Auðvitað á hundur að fá einkunn þó hann sæki ekki útlagða bráð.
Ef dómari fer fram á að hundur sæki útlagða bráð eftir stand og reisningu
þá er hundurinn klárlega að vinna í 1. einkunn ef dómari fer eftir reglum. Ef
hundur neitar að sækja eða ágallar eru á sóknarvinnu á að útskrifa hundinn
strax með 2. einkunn, annað er ekki verjandi.
En höldum áfram, núna er komið að ótrúlegum tillögum
nefndarinnar og þætti mér gaman að vita hvaða nefndarmenn komu með eftirfarandi
tillögu í málið (lið B). Það er á hreinu að þeir aðilar hafa öræfa lítið vit á viðfangsefninu.
B)
Til að fá einkunn skal hundur sækja útlagðan fugl sem dómari eða aðstoðamaður dómara
hefur lagt út í sem beinustu framhaldi af standi, reisningu(í 1. einkunn) og
eftirleit. Neiti hundur að sækja lýkur hann prófi með 0 einkunn.
Áður en ég kem með mína skoðun á þessum lið vil ég minna ykkur á
eitt af aðalmarkmiðum fuglahundaprófa en það er eftirfarandi.
„að kanna og skrá hæfileika hundsins til veiða.“
Takið eftir, til veiða, ekki hæfileika í sækivinnu!
Að gefa hundi 0 einkunn fyrir að neita að sækja útlagða bráð er algjörlega út úr
korti!
Sóknarvinna hjá fuglahundi er ekki eðlislægur eiginleiki, það er kennt.
Auðvitað er það misjafnt eftir tegundum oftast nær, en að láta hund
líða fyrir lélega þjálfun í sækivinnu er algjörlega óréttlætanlegt. Ég vil
minna á að ekki eru nema 2-3 ár síðan að Vorsteh-deild hélt alhliða
veiðipróf þar sem prófstjóri vildi hafa þann möguleika inni að gefa hundi
heiðurspremíu ef dómara (Bergþóri Antonssyni) þætti hundur standa sig afburða vel.
Þessu var mótmælt harðlega af Ferdinand Hansen dómara og
var hans aðal rökstuðningur sá að sækivinna væri ekki eðlislæg hjá fuglahundum.
Ég spyr, hvað hefur breyst síðan þá?
Tökum dæmi.
Hundur er sannarlega að vinna í eðlislægri fyrstu einkunn, hann tekur stand og
reisir, hann er rólegur við uppflug og skot en neitar að sækja í framhaldi.
Hann er útskrifaður með 0 einkunn.
Annar hundur er að vinna í annari eða þriðju einkunn. Gefum okkur að það vanti aðeins upp á hraða og hann sé heldur háður leiðanda og þess vegna búinn að fyrirgera 1. einkunn.
Þessi hundur tekur loks stand og fær viðurkennt veiðimóment en er ekki látinn sækja þar sem hann var ekki að vinna í fyrstu einkunn.
Þessi hundur fær samt aðra einkunn á meðan kannski mun betri veiðihundur fær 0 einkunn þar sem hann neitaði að sækja, en það reyndi aldrei á hundinn sem fékk aðra einkunn hvort hann myndi sækja eða ekki.
Þarna er klárlega verið að mismuna hundum hvað möguleika á einkunn varðar.
Þetta eina dæmi ætti að vera nægilegt til að liður B verði algjörlega hundsaður og trúi ég því ekki að óreyndu að þetta hljóti samþykki deildanna?
Það er hægt að kenna nánast öllum hundum að sækja og skila í hendi. Það er undir færni
þjálfarans komið hvernig til tekst, ekki hundinum.
Fái þessi liður framgöngu þá er alveg ljóst að byrja þarf hvert veiðipróf á því að ath
hvort hundar sæki útlagða bráð, ef ekki þá er hægt að henda þeim út strax
og ekki eyða óþarfa og dýrmætum tíma frá þeim hundum sem sannarlega sækja!
Tek það sérstaklega fram að þetta er ekki hagsmuna mál fyrir mig, mínir hundar hafa alltaf sótt án undantekninga í prófi hafi verið farið fram á það. Ég er engöngu að tala um kommon sens í þessu máli.
Þá er komið að lið C varðandi þetta mál sem er eftirfarandi.
C) Til að fá 1. einkunn skal leiðandi hunds framvísa
sækivottarði, sé sækivottorð ekki til staðar lýkur hundur prófi með einkunn eins
fljótt og auðið er. Til að fá sækivottorð þarf hundur að uppfylla eitthvert
að neðangreindum skilyrðum. ( þetta er eins og í Noregi )
1. Hafa staðist sérstakt próf fyrir sækivottorð sem haldið er
vor og haust í samráði við deildir í tegundarhópi 7. ( það vantar reglur fyrir þetta próf)
2. Hafa staðist
Alhliðapróf fengið viðurkenda sækivinnu á veiðiprófi fyrir tegundarhóp 7.
3. Hafa fengið 7 stig eða meira í leita - sækja á sækiprófi
fyrir tegundarhóp 7.
Með sókn er átt við að
hundurinn finni og afhendi leiðanda sínum
fuglinn óskemmdan samkvæmt skipun.
Dómari getur krafist að leiðandi aðstoði
hundinn við sókn.
Öll ákveðin og rétt útfærð sókn er jákvæð. Galla í sókn
skal dæma strangt
Áður en lengra er haldið langar mig að stoppa við eftirfarandi. Dómari getur krafist (enn eitt dæmið um dómari getur, dómari má og svo fr.) að leiðandi aðstoði hundinn við sókn, hvað er eiginlega átt við með þessu?
Á leiðandi jafnvel að ganga alla leið og sækja sjálfur fuglinn, á leiðandi að ganga með
hundinum að bráðinni? Þetta er enn eitt dæmið um óskýrar reglur, hvað er
átt við með að leiðandi aðstoði hundinn við sókn?
Hvað má ganga langt í þessari aðstoð við hundinn. Sé fyrir mér í alhliðaprófi að hundur syndi við hlið eiganda síns sem hvetur hann áfram að bráðinni, já það verður að hafa gaman að þessu líka.
Ég spyr einnig, hvað á nefndin við þegar hún segir að hundur skuli hafa staðist alhliðapróf fyrir tegundarhóp 7?
Hvað er að standast, er það 1-2 eða 3 einkunn? Í dag er ekki til einkunn í Alhliða veiðiprófi, það eru bara punktar sem hægt er að tengja við einkunn á heiðinni og þá fyrst hægt að tala um einkunn í Alhliða veiðiprófi!
Það hefur hinsvegar aldrei verið gert hingað til, þó það hafi verið reynt þá hefur stjórn HRFI því miður ekki haft nægilega þekkingu til að samþykkja þær einkunnir þrátt fyrir að
leitað hafi verið til HRFI með málið og það sé í reglum að hægt sé að tengja niðurstöður alhliðaprófs við próf á heiðinni!
Liður 3 er hinsvegar eitthvað sem hægt er að sætta sig við þar sem það er líkast því
sem gerist á sækivottorðs prófum í Noregi.
Það eru orðin nokkur ár síðan ég byrjaði persónulega að tala fyrir því að að við ættum að taka upp sömu reglur og Norðmenn varðandi sækivinnu, þar að segja, viðurkenna sækivottorð.
Ákveðnir aðilar hafa lagst gegn því með rökum eins og það sé frekar ódýrt að veifa einhverju vottorði til að losna við sækivinnuna í prófi. Einnig að þessi sækivottorð séu mun einfaldari en sókn í prófi og hennti því ákveðnum hundum betur en öðrum, það geti jú allir klæmst með hundinn sinn í gegnum svona sækipróf.
Þeir aðilar sem svo tala gera ekkert annað en að staðfesta eigin vanþekkingu á málinu. Hið sanna er nefilega að það er mun erfiðara og miklu meiri kröfur lagðar á hundana til að
ná sækivottorði í stað þess að sækja á heiðinni.
Ætla ég að rökstyðja það með eftirfarandi rökum.
Hundur sem látinn er sækja í prófi á heiðinni eftir fuglamóment er látinn bíða kyrr á meðan dómari gengur ca 15-20 metra frá hundinum með rjúpu í hendinni. Oft höfum við séð dómara æsa hundinn upp með rjúpunni með því að veifa henni framan í hann og
leyfa honum að lykta af fuglinum, svona til að æsa upp áhugann.
Hundurinn fylgist síðan spenntur með þegar dómarinn leggur rjúpuna frá sér eða
lætur hana detta úr hendi sér stutt frá hundinum.
Dómar gefur síðan leiðanda leyfi til að láta hundinn sækja útlagða bráð, sem oftast gengur eins og í sögu.
Þetta er ekki mikið mál fyrir þokkalega vel þjálfaðan hund.
Við hjónin vorum fyrir nokkrum árum í Noregi þar sem okkur var boðið á 3 daga
Vorsteh-hátið. Þar fylgdumst við meðal annars með alhliða veiðiprófi og svo
prófi sem hægt var að fá sækivottorð sem gilti í að mig minnir 2 ár, það þurfti
að endurnýja það á tveggja ára fresti.
Gréta var fenginn sem aðstoðarmaður dómara í þessu prófi en það fór fram
eftirfarandi.
Prófið fór fram í þéttum skógi. Tvær rjúpur voru lagðar út með ca 30-50 metra milli bili. Hvorki leiðandi hunds né hundurinn vissi í hvaða átt rjúpurnar voru lagðar. Þátttakendur biðu í röðum þar sem þeir sáu ekki til.
Dómari fór yfir það með Grétu að þegar hundar væru búnir að skila rjúpunum þá ætti
hún að fara með þær og leggja þær á nákvæmlega sömu staði og í upphafi,
svona til að rugla ekki hundana með lykt á mörgum stöðum.
Dómari kallaði svo leiðanda til einn af öðrum, hann setti þetta í skemmtilegan búning, sagði við leiðanda að hann hefði verið á veiðum og skotið tvær rjúpur, hann væri búinn að leita og leita en fyndi þær ekki og spurði hvort það væri möguleiki að hann myndi hjálpa sér og biðja hundinn sinn að leita.
Dómari sagði leiðanda í hvaða átt hann hefði skotið rjúpurnar og leiðandi sendi hundinn af stað. Ef allt gekk upp
þá kom hundurinn með fyrri rjúpuna og skilaði í hendi og var sendur aftur af
stað til að finna þá seinni.
Ef allt gekk upp þá fékk viðkomandi leiðandi sækivottorð á hundinn sinn sem gilti eins og
áður sagði ef minni mitt er rétt í tvö ár.
Það er alveg klárt að þetta próf er margfalt erfiðara en sú sækivinna sem krafist er upp á heiði í prófum hjá fuglahundum.
Hundur sem hefur sækivottorð í Noregi er viðurkenndur sem góður sækihundur og það myndi engum detta til hugar að rengja það sem til þekkja.
En hvað græðum við á þessum sæki vottorðum?
Í fyrsta lagi þá græðum við tíma í veiðiprófum sem fer annars í sækivinnuna hjá hundinum, en það getur verið drjúgur tími sem í hana fer.
Ég sé fyrir mér að deildirnar standi að þessum prófum með reglulegu millibili.
Þátttöku kostnaður myndi renna annað hvort beint til deildanna eða HRFI,
það vantar jú alltaf aur í kaffisjóðinn hjá deildunum.
Við græðum nýtt veiðipróf sem bæði er áhorfenda vænt og spennandi, og síðast en ekki síst græðum við að ekki er hægt að rengja hundinn um að vera góður sækir. Við sem eitthvað höfum tekið þátt í veiðiprófum höfum horft upp á ótrúlega lélega sækivinnu
á heiðinni sem tekin er gild til fyrstu einkunnar, þar virðist reyndar
skipta meira máli hver á hundinn, það sem einn kemst upp með kemst ekki
annar upp með, en þannig hefur það alltaf verið.
Það vantar engar reglur um svona próf, þær eru til í Noregi, ekkert annað að gera en þýða þær yfir á Íslensku, samþykkja þær og byrja að nota þær.
Annað varðandi lið C er ef hann verður samþykktur þá er ekki í boði að sækja útlagða
bráð í prófi, þá verða leiðendur að hafa sækivottorð eða annað sem kveðið er á
um í þeim lið, það er ekki möguleiki samkvæmt þeim lið að sækja í veiðiprófi eftir móment.
Ég gef mér að hin svokallaða veiðiprófanefnd hafi ekki áttað sig á því, en þar komum við aftur að illa unnum reglubreytingum.
Að sjálfsögðu á það að vera inni að hundur fái séns á að sækja í prófi, ekki
spurning. Reglur eru settar til að fara eftir, reglur eru settar svo ekki
sé hægt að túlka ákveðin atriði og teygja í allar áttir, það hefur þessari
nefnd mistekist. Ef eitthvað er þá hefur hún aukið á óvissu og gefið færi á allskonar túlkunum á reglunum í mörgum málum, það er eitthvað sem við viljum vera laus við.
Mín skoðun er sú að liður A
eigi að halda sér og liður C á að koma inn með lítilsháttar breytingum.
Jæja tímabært að hætta í bili, ég vona að geta haldið áfram með þetta fljótlega. Ég þakka aftur fyrir þau viðbrögð sem ég hef fengið við mínum skrifum. Ég tek þó eftir einu í samskiptum mínum við aðila tengda málinu að ég má ekkert hafa eftir þeim, af hverju skildi það vera????
Já nákvæmlega!