Já það er alltaf gaman að kryfja sýningar HRFI. Í gær mættum við hjónin með Siw-ina á sýningu. Ég átti símtal við ákveðinn aðila daginn fyrir sýninguna, þar ræddum við meðal annars um komandi sýningu og dómarann sem dæma átti grúppu 7 hunda. Ég hafði heyrt áður að dómarinn væri Sænskur. Nú fékk ég þær upplýsingar að hann væri ekki Sænskur, heldur kæmi hann frá Luxemburg. Ekki veit ég hvort það er rétt eða rangt, þar að segja að sá Sænski hafi forfallast, eða hvort það hafi bara verið sögusagnir í upphafi að hann væri Sænskur?
En hvað um það. Ég sagði frá þeirri tilfinningu minni að nú fengjum við örugglega að sjá frávika dóma miðað við undanfarnar sýningar.
Það kom síðan á daginn að ég hafði rétt fyrir mér. Nú vil ég taka skýrt fram, hvort sem þið trúið því eða ekki, að ég er í engri fýlu eða á nokkurn hátt á móti úrslitum sýningarinnar. Tek einnig fram að nú er ég að tala um úrslit hjá Vorsteh-hundum sem ég hef fylgst með í mörg ár.
Ég er bara að skrifa hugsanir mínar og vangaveltur hér niður, hvað er að marka einstakar sýningar. Auðvitað veit ég eins og flestir að ein sýning segir nánast ekkert um hundinn. Það þarf að fara á nokkrar sýningar og taka svo línuna í gegn, taka saman meðaltal dóma. Þannig færðu á endanum niðurstöðu um hvernig hundurinn er byggður, sem og skapferli.
Nú ætla ég að byrja á dæmi um minn eigin hund, hana Haugstun´s Siw. Nú er ekki enn að marka fullkomlega hvernig dóma hún mun enda með að fá, hún er enn að þroskast. Hún var í gær 14 mánaða og einum degi betur.
Hún var að mæta á sína 3-ðju sýningu. Til að gera langa sögu stutta, þá fór hún á sinni fyrstu sýningu í úrslit besti hvolpur sýningar 6-9 mánaða.
Á febrúar sýningunni var hún 11.mánaða gömul og dómara þótti hún það góð að hún fékk heiðursverðlaun, meistara efni og dæmd upp í opinn flokk þar sem hún keppti um bestu tík tegundar á móti fullorðnu tíkunum.
Já hún byrjaði svo sannarlega vel.
Svo var það á sýningunni í gær þar sem hún fékk sinn fyrsta bláa borða, sem þýðir very good. Reyndar er það mjög góður dómur og umsögnin á blaðinu var virkilega flott.
Það sem dómarinn í gær setti út á var að hún væri aðeins laus í hreyfingum, henni vantaði 6.mánuði í þorska.
Fannst nú nokkuð gott það sem Gréta sagði þá við dómarann „þess vegna er hún í þessum flokk, hún er ekki full þroskuð“
Nú ítreka ég það enn og aftur að ég er engan veginn fúll, enda very good ekki slæmur dómur. Ég viðurkenni hinsvegar fúslega að það kom mér á óvart. Mig dreymdi ekki um að hún myndi gera neinar rósir á sýningunni, enda er hún kornung, en ég bjóst samt við rauðum borða, Exellent.
Nú hugsa ég, hvaða dómarar hafa á réttu að standa varðandi tíkina? Auðvitað vill maður segja dómararnir sem dæmdu hana á fyrstu tveimur sýningunum. Þessi dómari frá Luxemburg gæti bara ekki verið hæfur, eða hvað?
Gæti verið að þeir hafi allir haft rétt fyrir sér, þeir eru jú að dæma tíkina á misjöfnu þroskaskeiði. Er Siw-in hugsanlega að þroskast illa, þar að segja ekki í þá átt að verða, verðugur fulltrúi sinnar tegundar?
Já auðvitað gæti það verið, þó ég haldi annað. En tíminn einn leiðir það í ljós, svo það verður enn bið á að það komi í ljós hvort ég hafi rétt fyrir mér þar eða ekki?
Eftir febrúar sýninguna tókum við hjónin mynd af Siw-inni þegar við komum heim. Við gerðum það einnig í gær.
Á myndinni þar sem hún er með alla borðana á ólinni er hún 11.mánaða og eins og áður sagði var hún dæmd upp í opinn flokk á þeirri sýningu.
Á hinni myndinni sem tekin var í gær er hún 14.mánaða eins og áður sagði. Það fer ekkert á milli mála að mínu viti á hvorri myndinni hún er flottari, klárlega þeirri seinni.
Gríðarlegur munur er á bringu, lendum, undirlínu, baklínu og bara heilt yfir á þroska, þetta sér hver leikmaður.
Set myndirnar hér inn að neðan, þær tala sínu máli og engu við það að bæta.
Mig langar að nota tækifærið og óska Jóni Garðari til hamingju með árangurinn á Byl-inn í gær. Best finnst mér þó að fá hann í liðið okkar sem telur sýningar og árangra þar skipta máli. Frábært þegar menn skipta um skoðun, þar að segja, það er ekki nóg að hundurinn geti veitt heldur á hann að líta út eins og tegundar staðall segir til um. Já það er frábært þegar menn átta sig á að hundar eiga hellst að vera dual.
Mig langar líka að óska Weimaraner unnendum til hamingju með að vinna grúppuna, vel gert. Verð einnig að hæla Weimaraner ræktendum fyrir flotta ræktun hér á landi. Það var í eina tíð (er orðinn svo gamall í þessu) að maður tók gjarnan sveig framhjá þessari tegund, mér og reyndar fleirum fannst þeir allt of aggresífir.
Því er ekki til að dreifa í dag og hef ég tekið sérstaklega eftir því hvað þetta eru orðnir ljúfir og blíðir hundar.
Gott dæmi um hvað góðir ræktendur geta áorkað.
Jæja gott að sinni, mun sennilega halda áfram að tjá mig aðeins um mína sýn á sýningar. Það er þar eins og oft annarsstaðar að ég deili þeirri sýn með öðrum, þó að sjálfsögðu aðrir séu líka ósammála.
Hér að neðan eru myndirnar sem ég talaði um. Ótrúlegt að klikka á milli þeirra og sjá muninn. En líka gaman að eiga svona myndir sem sína þroska hennar með reglulegu millibili.
þangað til næst, góðar stundir.
En hvað um það. Ég sagði frá þeirri tilfinningu minni að nú fengjum við örugglega að sjá frávika dóma miðað við undanfarnar sýningar.
Það kom síðan á daginn að ég hafði rétt fyrir mér. Nú vil ég taka skýrt fram, hvort sem þið trúið því eða ekki, að ég er í engri fýlu eða á nokkurn hátt á móti úrslitum sýningarinnar. Tek einnig fram að nú er ég að tala um úrslit hjá Vorsteh-hundum sem ég hef fylgst með í mörg ár.
Ég er bara að skrifa hugsanir mínar og vangaveltur hér niður, hvað er að marka einstakar sýningar. Auðvitað veit ég eins og flestir að ein sýning segir nánast ekkert um hundinn. Það þarf að fara á nokkrar sýningar og taka svo línuna í gegn, taka saman meðaltal dóma. Þannig færðu á endanum niðurstöðu um hvernig hundurinn er byggður, sem og skapferli.
Nú ætla ég að byrja á dæmi um minn eigin hund, hana Haugstun´s Siw. Nú er ekki enn að marka fullkomlega hvernig dóma hún mun enda með að fá, hún er enn að þroskast. Hún var í gær 14 mánaða og einum degi betur.
Hún var að mæta á sína 3-ðju sýningu. Til að gera langa sögu stutta, þá fór hún á sinni fyrstu sýningu í úrslit besti hvolpur sýningar 6-9 mánaða.
Á febrúar sýningunni var hún 11.mánaða gömul og dómara þótti hún það góð að hún fékk heiðursverðlaun, meistara efni og dæmd upp í opinn flokk þar sem hún keppti um bestu tík tegundar á móti fullorðnu tíkunum.
Já hún byrjaði svo sannarlega vel.
Svo var það á sýningunni í gær þar sem hún fékk sinn fyrsta bláa borða, sem þýðir very good. Reyndar er það mjög góður dómur og umsögnin á blaðinu var virkilega flott.
Það sem dómarinn í gær setti út á var að hún væri aðeins laus í hreyfingum, henni vantaði 6.mánuði í þorska.
Fannst nú nokkuð gott það sem Gréta sagði þá við dómarann „þess vegna er hún í þessum flokk, hún er ekki full þroskuð“
Nú ítreka ég það enn og aftur að ég er engan veginn fúll, enda very good ekki slæmur dómur. Ég viðurkenni hinsvegar fúslega að það kom mér á óvart. Mig dreymdi ekki um að hún myndi gera neinar rósir á sýningunni, enda er hún kornung, en ég bjóst samt við rauðum borða, Exellent.
Nú hugsa ég, hvaða dómarar hafa á réttu að standa varðandi tíkina? Auðvitað vill maður segja dómararnir sem dæmdu hana á fyrstu tveimur sýningunum. Þessi dómari frá Luxemburg gæti bara ekki verið hæfur, eða hvað?
Gæti verið að þeir hafi allir haft rétt fyrir sér, þeir eru jú að dæma tíkina á misjöfnu þroskaskeiði. Er Siw-in hugsanlega að þroskast illa, þar að segja ekki í þá átt að verða, verðugur fulltrúi sinnar tegundar?
Já auðvitað gæti það verið, þó ég haldi annað. En tíminn einn leiðir það í ljós, svo það verður enn bið á að það komi í ljós hvort ég hafi rétt fyrir mér þar eða ekki?
Eftir febrúar sýninguna tókum við hjónin mynd af Siw-inni þegar við komum heim. Við gerðum það einnig í gær.
Á myndinni þar sem hún er með alla borðana á ólinni er hún 11.mánaða og eins og áður sagði var hún dæmd upp í opinn flokk á þeirri sýningu.
Á hinni myndinni sem tekin var í gær er hún 14.mánaða eins og áður sagði. Það fer ekkert á milli mála að mínu viti á hvorri myndinni hún er flottari, klárlega þeirri seinni.
Gríðarlegur munur er á bringu, lendum, undirlínu, baklínu og bara heilt yfir á þroska, þetta sér hver leikmaður.
Set myndirnar hér inn að neðan, þær tala sínu máli og engu við það að bæta.
Mig langar að nota tækifærið og óska Jóni Garðari til hamingju með árangurinn á Byl-inn í gær. Best finnst mér þó að fá hann í liðið okkar sem telur sýningar og árangra þar skipta máli. Frábært þegar menn skipta um skoðun, þar að segja, það er ekki nóg að hundurinn geti veitt heldur á hann að líta út eins og tegundar staðall segir til um. Já það er frábært þegar menn átta sig á að hundar eiga hellst að vera dual.
Mig langar líka að óska Weimaraner unnendum til hamingju með að vinna grúppuna, vel gert. Verð einnig að hæla Weimaraner ræktendum fyrir flotta ræktun hér á landi. Það var í eina tíð (er orðinn svo gamall í þessu) að maður tók gjarnan sveig framhjá þessari tegund, mér og reyndar fleirum fannst þeir allt of aggresífir.
Því er ekki til að dreifa í dag og hef ég tekið sérstaklega eftir því hvað þetta eru orðnir ljúfir og blíðir hundar.
Gott dæmi um hvað góðir ræktendur geta áorkað.
Jæja gott að sinni, mun sennilega halda áfram að tjá mig aðeins um mína sýn á sýningar. Það er þar eins og oft annarsstaðar að ég deili þeirri sýn með öðrum, þó að sjálfsögðu aðrir séu líka ósammála.
Hér að neðan eru myndirnar sem ég talaði um. Ótrúlegt að klikka á milli þeirra og sjá muninn. En líka gaman að eiga svona myndir sem sína þroska hennar með reglulegu millibili.
þangað til næst, góðar stundir.